Este sitio ocupa a parte interior da baía de Donegal, no NW de Irlanda. Contén o estuario do río Eske e varios outros ríos importantes, especialmente para as especies de salmónidos. A área está sustentada por pedra calcaria e lutitas carboníferas, aínda que a area e outros depósitos recentes ocultan gran parte da xeoloxía.

O sitio é unha ZEC seleccionada polos seguintes hábitats e/o especies dos Anexos I/II da Directiva 92/43/CEE (indícanse os tipos prioritarios con asterisco, a superficie en hectáreas móstrase entre parénteses):

1140 Chairas lamacentas ou areentas que non están cubertas de auga na baixamar (1068.53 ha)

2130* Dunas costeiras fixas con vexetación herbácea (dunas grises) (27.01 ha)

2170 Dunas con Salix repens spp. argentea (Salicion arenariae) (7.0 ha)

2190 Depresións intradunais húmidas (0.12 ha)

1365 Foca común de peirao (Phoca vitulina)

A maior parte do sitio consiste en hábitats intermareais, en particular chairas de lodo e area, enseadas e baías, esteiros, canles de esteiro e praias de area. Estas áreas xeralmente non teñen vexetación, pero obviamente son ricas en nutrientes, xa que existen extensos leitos de mariscos en partes da baía. As seguintes especies de macroinvertebrados son comúns en gran parte da baía: Arenicola mariña, Hediste diversicolor, Scrobicularia plana e Macoma balthica.

Ao longo dalgunhas partes da costa, desenvolveuse a marisma. As plantas dominantes inclúen Armeria maritima, Festuca rubra e Cochlearia officinalis. Triglochin maritima, Juncus acutus e J. gerardi tamén son comúns, mentres que as algas marróns (Fucus spp.) son abundantes na parte inferior do perfil costeiro.

Nas partes estables dalgunhas das praias de seixos e rocas, tamén se atopa Cochlearia officinalis, xunto con Potentilla anserina e Glaux maritima.

As dunas de area, incluídas as dunas fixas, atópanse presentes no sitio, especialmente en Murvagh. As seccións intactas conteñen Honkenya peploides e Ammophila arenaria nas dunas novas, con abundante Ammophila arenaria nas dunas fixas. Estas áreas estables son frecuentemente ricas en especies, con abundante Luzula campestris, unha comunidade de musgo ben desenvolvida que inclúe Thuidium tamariscinum e Rhytidiadelphus squarrosus, e herbas como Lotus corniculatus, Thymus praecox, Viola canina e Galium verum. As especies típicas do 2170 atópanse en Mullanasole e inclúen Salix repens, Carex arenaria, Festuca rubra, Galium verum, Pilosella officinarum. As dunas fixas 2130* albergan Arrhenatherum elatius, Prunella vulgaris, tomiño silvestre, Agrostis stolonifera, Ammophila arenaria e os musgos Hypnum cupressiforme, Rhytidiadelphus triquetrus, Rhytidiadelphus squuroarzium, R. schuroarrosium e R. plebeberi. Nas dunas rexistráronse orquídeas como Listera ovata, Epipactis helliborine, E. palsutris. As especies de plantas rexistradas de Murvagh que figuran na lista vermella irlandesa Pyrola rotundifolia ssp. maritima) (en perigo de extinción) e Monotropa hypopitys (vulnerable). Murvagh é un sitio importante para as bolboretas, e os rexistros inclúen Cupido minimus, Erynnis tages, Argynnis paphia e Speyeria aglaja, entre outros.

A maior parte do hábitat de dunas na ZEC (c.19ha) está confinado ao suroeste da ZEC, nunha zona cuxo uso principal é como campo de golf e plantacións forestais, presentando no límite occidental destas unha lingua de terreo ocupada polo hábitat 2130*. A área das plantacións forestais excluíuse case por completo da ZEC durante a súa designación debido ao nulo valor natural que sustenta, aínda que 10,7 ha de dunas fixas con repoboacións atópanse dentro da ZEC, partes das cales teñen un potencial moi alto para ser restauradas ao hábitat 2130*. Ademais do 2130*, tamén hai hábitats 2190 e 2170 no límite entre as plantacións forestais e as dunas abertas. A mencionada lingua de terreo era plantada por primeira vez con coníferas a mediados da década de 1950 pola entón axencia forestal estatal, o Forest and Wildlife Service, e ao cabo sería transferida finalmente a COILLTE, a empresa forestal estatal. A plantación componse principalmente de Pinus nigra, Pinus radiata, Picea sitchensis, Pinus contorta, Chamaecyparis lawsoniana e Fagus sylvatica. A xestión silvícola enfócase como unha área de biodiversidade utilizando principalmente o obxectivo de cobertura continua. Varias áreas de arboredo son maduras e presentan síntomas de senescencia, con ocasionais derribas por vento, mentres que outras son xa extra-maduras e abertas, con algo de flora nativa aínda presente. As coníferas en rexeneración natural ocorren ocasionalmente a través das dunas de area.

Tanto Melanitta nigra como Branta bernicla hrota atópanse na baía de Donegal, desde Bundoran ao norte ata Murvagh. A baía proporciona un dos sitios máis importantes do país para Melanitta nigra, cun número máximo de aproximadamente 1.500 individuos en 1984/85 - 1986/87. Esta especie utiliza grandes áreas de invernada, o que dificulta o cálculo exacto de aves, pero nos últimos anos rexistráronse na zona picos de 662 efectivos (1995/96) e 1.073 efectivos (1997/98).

Outras especies invernais notables do sitio inclúen a Charadrius hiaticula 175, Haematopus ostralegus 119 e Calidris alpina 221 (datos baseados en 18 recontos de 1984/85 a 1986/87). Pequenas cantidades (ata 50) de Anser albifrons flavirostris alimentáronse na illa Inishpat na década de 1980, procedentes das bandadas próximas de Pettigo Plateau, pero de cando en cando fixérono nos últimos anos.

O sitio soporta unha poboación de Phoca vitulina, cun cálculo máximo de 148 no censo de toda Irlanda de 2003. Esta especie está incluída no Anexo II da Directiva 92/43/CEE.